birkaç gün içinde yine yeni bir yaş alacağım.
gönlümdeki çocuk daima ilk umut ve heyecanlarını koruyor ve sahip çıkıyorken nüfus kağıdımdaki yaşım da bir yandan hızla ilerliyor. çocuk umutlarım, en güzel hediyem her yaşımda. zaman geçtikçe değişenlerin, sadece saçlarımda beliren aklar ile gözlerimin kenarlarında kendini belli eden kırışıklıklar olması çok keyifli. o kırışıklıklar, biraz da çok gülmekten aslında. kendi kendime bile gülümseyebilmem ve eğlenceli bir anda alabildiğince kahkaha atabilmem yıllar geçtikçe yüzümde kırışıklıkları derinleştiriyor. ne keyif ki gönlüm, dünya yaşıma yetişmeye çalışmıyor.
son birkaç yıldır aslında dünya yaşımı bile tam çözemedim. bir sene sonrası mı öncesi mi hala emin değilim aslına bakarsınız. sadece biliyorumki artık onlu yirmili yaşlar keyifli birer anı gönlümde ve zihnimde.
35, yolun yarısı diyen şair ile de pek aynı fikirde değilim. 40'lar en güzel zamanlar diyenlere de öyledir herhalde diyorum. en güzel yaş, yaşamaktan minnettar olduğun zaman bana göre. yalnızlıktan da hoşlanabildiğin, dostlarla da zenginleştiğin, ailen için şükredebildiğin zamanlar en güzel yaşların. gülümseyerek bakabildiğin zaman hayata, en büyük hediye hayatına.
