3 Mayıs... Mayıs'ın tüm güzelliği içinde bugün bizim için hüzün. kayıp günü. kardeşimin bizimle kalmadığı, bizden ayrılmak için erkenci olduğu, bizi bırakıp cennete gittiği gün. bir bebek iken henüz... keşkesi, acabası, nedeni olmayan bir kayıp. bir bebek iken çok küçükken daha yeni merhaba demişken veda ettiği bir gün bugün.
Hayal meyal hatırlıyorum o günü. Annene götüreceğiz seni demişlerdi. Hastane bahçesinde annem, mavi kapitone sabahlığınım düğmeleri ilikli bana doğru geliyordu kollarını açmış hızlı adımlarla. Ben o zaman kıvırcık saçları lüle lüle minik bir kız çocuğuydum. Eğildi annem benim boyum kadar, çömeldi ve bana sarıldı canımmkızım diye yine yüzünde gülümsemesi ile. Ben o zaman tabii bilmiyorum, anlamıyorum yaşananları. Meğer canım annem ne büyük acı yaşarken bana sığınmış o kucaklaşmada, bana yine geniş gönlüyle sevgisini açmış, üzüntüsünü değil beni önceliklendirmiş. Annelik ne büyük fedakarlık.
Mayıs. çok güzel bir ay. 3 Mayıs ise... salt hüzün. Annemle birbirimize daha çok sığındığımız.
