ne güzel zamanlardı. mektup vardı. cep telefonundan kısaltılmış mesajlar yoktu. uzun cümleler vardı, içinde aşk olan. sayfalara dökerdik aşkımızı. aşık olurduk, severdik, heyecanlanırdık, kalbimiz çarpardı görünce O'nu. O'nu görebilme ihtimali ile saatleri sayardık. bir kadıköy-eminönü vapurunda karşılaşma ihtimali vardı, gözler arardı o kalabalıkta birbirini. kalabalıklar içinde bulurdu birbirini o heyecanlar. çocuktu kalpler, kızardı, küserdi, barışırdı. affetmeye meyilliydi kalpler, uzun sürmezdi ayrılıklar. vazgeçmek yoktu yeni hevesler peşinde koşup da. sevmek vardı. güvenmek vardı. bir heves değildi hiçbirşey çok anlamı vardı. üç günlük değildi duygular. sözler bir günlük değildi. anlık değildi heyecanlar. an vardı ve sonrasında anıları olan anlar vardı. paylaşmak vardı. sevmek, bakmak, görmek, kızmak, affetmek vardı. aşk vardı, sevgi vardı sevgililerde, arkadaşlık vardı paylaşımlarda. çok şey vardı.
