artık kırık dökük aşk hikayeleri değil gözlerime yaş dolduran. o hikayeler ve hikayelerdeki hüzünlü kahramanlar hüzünlü bir tebessüm bırakıyor dudaklarımda artık sadece ve uzağa dalan bakışlar. gözlerimden süzülen yaşlara sebep olan ise çocuklar artık. çaresiz kalan çocuklar, şefkate, sevgiye, ilgiye aç çocuklar. imkansızlıklar içinde imkanlı olmayan çalışan çocuklar. büyümek mi yoksa, olgunlaşmak mı, yaşamak mı yalın bir halde, farkındalıklar mı, hayatı herşeyiyle kabullenmek ve yaşamak mı bu gözyaşlarına sebep olan?
