Sen yoksun ya, yapraklarım soluyor benim. Yemyeşildi yapraklarım ışıl ışıl, rüzgarın sesi ile birleşip tatlı bir hışırtısı olurdu. Şimdi ise yoksun ya sen, yeşili sarıya döndü, ışıltısı kayboldu. Korkuyorumki sert esen bir rüzgarda dalından kopup düşecek, öylesine kuru artık yapraklarım. Rüzgar ile birlikte çıtır çıtır kuru sesleri oluyor artık. Boynu bükük çiçekler gibi dalında zor tutunur gibi artık benim yapraklarım. Birer birer azalıyor yapraklarım. Yine de herşeye rağmen o bir tanesi dalında direniyor hala düşmemek için. Yoksun ya Sen, olacaksın diye...
