26 Ocak 2015 Pazartesi

ümit...

bir acı yüreğimin tam orta yerinde. inceden çok fena can yakan bir sızı var yüreğimin tam ortasında. nefes aldırmıyor acısı. burkuluyor çok fena.
beyaz bir sayfa açtım acımı yazacak. dökersem kelimelere sözsüz, hafifler mi bu ağrı dedim.
gözümde yaşlar bekliyor öyle dolu dolu. bir başlarsa akmaya, hiç durmayacak, ondan tutmam da ağlamamaya çabam da.
yazdığım her kelime sana. yazdığım her satır sana yol. olsam bir kuş, yanına uçsam. zaman dursa, denizler donsa. ben bir koşu yanına gelebilsem. bir nefeste olsam yanında.
ellerim sanki cam kesiği, cam kesiği sanki tüm kalbim. batıyor her anında yokluğunun. kanıyor her yeri ayrı ayrı.
bu şehir olsa o şehir. aynı gökyüzüne bakarken aynı çimlerde oturuyor olsak.
her nefesim, soluğun hava olduğundan can veriyor bana.
ağlayamıyorum. ağlamıyorum. dolu dolu gülemiyorum de artık. sadece hüzünlü derin bir tebessüm, uzaklara dalan bakışlar. artık gözlerim daha çok dalıyor uzağa. daha çok uzaklaşıyorum andan. daha çok özlüyor bu gönül seni her geçen an.
bir ümit yaşıyorum tüm ümitsizliğe rağmen.
bir nefes yaşıyorum, senin nefesinin ümidiyle.